kendimden geçmenin şavkı yüzüme vurdu.
kesin oldum ama likit oldum.
kabın şeklini alıyorum ama küpten de sızıyorum ki;
küp bile farkında.
halim ki salim oldu, selamette yolculuğa çıktım.
yol ben oldu, bense deniz oldum.
herşey ne kadar hızlı, ne kadar çabuk, ne kadar kutsal değişiyor
ve ben sükunetimi nasıl koruyor ve gelişebiliyorum;
buna hayranlıkla şaşar oldum.
aklım başıma geldi,
aklıma düştü,
akıllandım.
kendime geldim,
içime döndüm,
bu karasuları ben;
kendim oldum.
yok yok bir haller oldu kesin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder